Santral venöz kateterizasyon, uzun süreli intravenöz tedavi gerektiren durumlarda kullanılan bir yöntemdir. Bu tedavi sürecinde, yüksek konsantrasyonlu sıvı ve ilaçların verilmesi, total parenteral beslenme, kemoterapi ve antibiyotik solüsyonlarının kullanımı gibi durumlar söz konusu olabilir. Ayrıca, hemodiyaliz, plazmaferez, tekrarlayan venotomiler ve periferal venöz yolların yokluğu gibi durumlar da santral venöz kateterizasyonun endikasyonları arasında yer alır.Santral ven kateterizasyonunun potansiyel komplikasyonları ise erken ve geç olmak üzere iki grupta incelenir. Erken komplikasyonlar arasında arteriyel ponksiyon, kanama, kardiyak aritmiler, torasik duktus hasarı, komşu sinir hasarı, hava ve kateter embolisi, pnömotoraks gibi durumlar bulunurken, geç komplikasyonlar arasında ven trombozu, darlık ve oklüzyonları, kardiyak perforasyon ve tamponad, enfeksiyon, hidrotoraks gibi durumlar yer alır.Abdominal kompartman sendromu (AKS), intraabdominal basıncın 20 mmHg'nin üzerine çıkması ve/veya abdominal perfüzyon basıncının 50 mmHg'dan az olması durumunda ortaya çıkan bir sendromdur. AKS, yaygın abdominal gerginlik, santral venöz basınç artışı, idrar çıkışında azalma ve solunum güçlüğü gibi belirtilerle kendini gösterir.İntraabdominal basıncın evreleri ise 0-5 mmHg normal basınç değeri, 5-10 mmHg yoğun bakım hastalarının çoğunda, 10-15 mmHg intra-abdominal hipertansiyon, 16-20 mmHg tehlikeli intra-abdominal hipertansiyon, 21-25 mmHg AKS ve >25 mmHg yüksek mortalite ve dekompresyon endikasyonu olarak belirlenmiştir.Santral venöz kateterlerin kullanım süreleri poliüretan ve polivinilden yapılan kateterler için bir aydan kısa sürelerdir. Tünelli santral kateterler ise silikon ve poliüretan yapıdadır ve aylarca kullanılabilir. İmplante edilen portlar ise genellikle tedavi süresince aylar ve hatta yıllarca kullanılabilirler.(AI)