Behçet sendromu, tekrarlayan oral aft ve genital aft, oküler hastalık, deri lezyonları, gastrointestinal hastalık, nörolojik hastalık, vasküler hastalık ve artrit dahil olmak üzere çeşitli sistemik belirtilerden herhangi biri ile karakterize nadir bir hastalıktır. Behçet sendromunun çoğu klinik belirtisinin vaskülite bağlı olduğuna inanılmaktadır. Behçet sendromu, Doğu Asya'dan Akdeniz'e uzanan antik ipek yolu boyunca daha yaygındır ve en yaygın olarak Türkiye'de görülür. Genellikle 20 ila 40 yaşlarındaki genç yetişkinleri etkiler. Behçet sendromunda tanı bir yılda en az 3 kez olan oral afta aşağıdaki bulgulardan en az ikisinin eşlik etmesiyle konur: Tekrarlayan genital aft, göz lezyonları, deri lezyonları, pozitif paterji testi. Behçet sendromunun tedavisinin amacı, geri dönüşü olmayan organ hasarını önlemek için inflamatuar alevlenmeleri ve nüksleri derhal bastırmaktır. Optimal bakım için koordineli bir multidisipliner yaklaşım gereklidir. Tedavi, hem ilgili organa hem de o organdaki hastalığın ciddiyetine göre belirlenir. Birçok hastada birden fazla organ tutulduğundan, tedavi genellikle en kritik organdaki hastalığın ciddiyet derecesine göre yönlendirilir.