Diyabet, karbonhidrat, yağ ve protein metabolizmasındaki bozuklukların genel adıdır ve hiperglisemi (yüksek kan şekeri) ile karakterizedir. Diyabetin temelinde, insulin sekresyonu eksikliği, insulin etkisi yetersizliği veya her ikisindeki kusurlar yer alır. Bu metabolik hastalık, uzun vadeli hasar ve fonksiyon bozukluklarına neden olabilir ve özellikle gözler, böbrekler, sinirler, kalp ve kan damarları gibi organların bozukluklarıyla ilişkilidir. Diyabetin gelişiminde immünolojik, genetik ve çevresel etkenlerin rolü vardır ve bu etkenler hiperglisemiye, beta hücre kitlesi ve/veya fonksiyonunun kaybına yol açar. Diyabetin patolojik süreçleri, insülin eksikliği ve insülin etkisine direnç gibi anormalliklere kadar uzanır. Diyabetin semptomları arasında poliüri (sık idrara çıkma), polidipsi (aşırı susama), kilo kaybı, polifaji (aşırı yeme) ve bulanık görme yer alır. Diyabetin uzun süreli komplikasyonları arasında retinopati (görme kaybı), nefropati (böbrek yetmezliği), periferik nöropati (ayak ülseri, amputasyon riski), otonom nöropati (cinsel fonksiyon bozukluğu) ve kardiyovasküler hastalıklar yer alır. Diyabetli hastalarda aterosklerotik kardiyovasküler, periferik arter ve serebrovasküler hastalık riski de artmıştır.(AI)