Atriyal fibrilasyon (AF), toplumda sık görülen bir kardiyak aritmi türüdür ve hastaların serebrovasküler olay (SVO) riskini artırır. AF tedavisi ritim kontrolü ve hız kontrolü olmak üzere iki ana başlık altında incelenir. Geçmişte yapılan araştırmalar, ritim kontrolünün hız kontrolüne üstünlük sağlamadığını gösterse de, günümüzde bu durum antiaritmik ilaçların yan etkilerine bağlı olarak ortaya çıkan nötralizasyon etkisiyle açıklanmaktadır. AF ablasyonu, taşiaritmiden kaynaklanan semptomlarda neredeyse tam bir azalma sağlar ve bu nedenle medikal tedavilerin yetersiz kaldığı durumlarda tercih edilir.AF tedavisinde, hastaların semptomları, komplikasyonları, yaşları, tedavi tercihleri, ek risk faktörleri ve yapısal kalp hastalığı gibi birçok etken göz önünde bulundurularak en uygun tedavi seçeneği belirlenmelidir. AF, sadece en sık görülen kardiyak aritmi değil, aynı zamanda tedavi stratejisi açısından da karmaşık bir durumdur. Bazı hastalar semptomlara sahipken bazıları asemptomatik olabilir. Semptomlar, inme, kalp yetmezliği ve bilişsel bozulma gibi önemli kardiyak morbiditelerle ilişkilendirilmiştir ve sinüs ritminin sağlanmasının bu riskleri azaltıp azaltmayacağı belirsizliğini korumaktadır.Paroksismal AF olan hastalarda antiaritmik ilaçların yetersiz kalması, ablasyon yöntemlerinin gelişmesine yol açmış ve ablasyonun daha etkili olduğunu gösteren araştırmalarla desteklenmiştir. AF tedavisinde birçok antiaritmik ajan seçilebilir ve özellikle komorbidite olmayan, nadir taşikardi atağı olan ve kısmen ya da nadiren semptomatik olan yaşlı hastalarda medikal tedavi tercih edilebilir.(AI)