Bu makalede, akut koroner sendrom (AKS) hastalarında kullanılan anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri (ACEİ), anjiyotensin reseptör blokörleri (ARB) ve beta-blokörlerin kullanım endikasyonları ve süreleri tartışılmaktadır. AKS hastalarında reperfüzyon tedavisinin yanı sıra aspirin, statin, beta-blokör, ACEİ ve ARB gibi ilaçların da hastaya önemli klinik fayda sağladığı bilinmektedir. Beta-blokörlerin etkinlik ve yararının çoğunlukla ST yükselmeli miyokard enfarktüsü (STEMI) hastalarında araştırıldığı belirtilmektedir. ST yükselmesiz MI (NSTEMI) veya kararsız anjina hastalarında ise spesifik randomize çalışmaların olmadığı ifade edilmektedir. İntravenöz beta-blokör uygulamasının fibrinolitik tedavi döneminde sınırlı etkileri olduğu ve uzun dönemde klinik fayda sağlamadığı belirtilmektedir. Primer perkütan koroner girişim (PKG) döneminde yapılan çalışmalarda ise işlem öncesi intravenöz beta-blokör verilmesinin enfarkt alanında anlamlı bir değişiklik oluşturmadığı ve mortalite üzerine fayda sağlamadığı görülmüştür. Oral beta-blokör tedavisi ise reperfüzyon öncesi erken dönemde başlandığında mortalitede düşüşe neden olabileceği belirtilmektedir. Ancak fibrinolitik tedavi sonrası uzun dönem kullanımı ile ilgili yarar çalışmalarının güçlü kanıtlar sunmadığı ifade edilmektedir. Beta-blokör tedavi süresi konusunda yapılan bir çalışmada, AKS geçirmiş hastalarda beta-blokör kullananlarda daha az mortalite izlendiği belirtilmektedir. Sonuç olarak, AKS hastalarında beta-blokör, ACEİ ve ARB gibi ilaçların kullanımının endikasyonları ve süreleri hastanın durumuna göre belirlenmelidir.(AI)