Diyabetik ketoasidoz (DKA) ve Hiperozmolar Hiperglisemik Durum (HHD), diyabetin en ciddi akut komplikasyonlarından ikisidir. DKA genellikle Tip 1 diyabetli hastalarda daha yaygın olsa da, Tip 2 diyabet hastalarında da ortaya çıkabilir. DKA genç T1D hastalarında daha sık görülürken, HHD daha çok yaşlı T2D hastalarında görülür. DKA insidansı Tip 1 Diyabetik hastalarda 1000 hastada 43, Tip 2 Diyabetik hastalarda ise 1000 hastada 1 olarak bildirilmiştir. DKA genellikle %1 oranında mortaliteye sahiptir, ancak yaşlı ve diğer hayati tehlike arz eden hastalıkları olanlarda bu oran %5'e kadar yükselir. HHD'nin tam insidansı bilinmemekle birlikte, tahmini insidansı <%1 olarak düşünülmektedir. HHD daha çok T2D'li yaşlı hastalarda görülse de, genç erişkin ve çocuklarda da görülebilir. HHD'de ortalama mortalite oranı %5-16 arasında olup, bu oran DKA'dan yaklaşık olarak 10 kat daha fazladır. DKA'nın tanımı, kan şekeri seviyesinin >200 mg/dL olması veya başvuru anında kan şekeri seviyesinin >250 mg/dL olması, keton seviyesinin >3 mmol/L veya idrarda >+2 ketonüri saptanması ve venöz pH'nın <7.3 veya serum bikarbonat düzeyinin <15mmol/L olması şeklinde yapılır. Öglisemik DKA ise kan şekeri seviyesinin her zaman >250 mg/dL olmaması durumudur ve özellikle SGLT-2 inhibitörlerinin kullanılmasıyla daha sık görülür.(AI)