Beyaz önlük hipertansiyonu, hastaların klinikte veya sağlık merkezlerinde hekim veya sağlık personeli tarafından en az üç kez ölçülen kan basıncının yüksek (140/90 ve üzeri) olmasına rağmen, evde veya ambulatuar ortamda yapılan kan basıncı ölçümlerinin normal çıkması durumudur. Bu durum, hekimin varlığının hastanın kan basıncına olan etkisini gösteren çalışmalarla 1940 yılında Ayman ve Goldshine tarafından bildirilmiştir. Beyaz önlük hipertansiyonu, 1988 yılında Thomas Pickering tarafından \"ofis kan basıncı ölçümleri yüksek olmasına rağmen evde tansiyon ölçümlerinin normal olması\" olarak tanımlanmıştır. Hem normotensif hem de hipertansif kişilerde, kan basıncı ölçümünü doktorun yapması veya doktorun odada bulunması kan basıncında artışa neden olmaktadır. Bu etki, doktor yerine hemşire veya teknisyenin varlığında daha az belirginleşmektedir. Ofis kan basıncı ölçümleri, genel olarak ofis dışı kan basıncı ölçümlerine göre daha yüksek çıkmaktadır. Klinik ve ofis dışı kan basıncı arasındaki fark 20/10 mmHg'yi aştığında beyaz önlük etkisi klinik olarak önemli kabul edilmektedir. Türk Hipertansiyon uzlaşı raporunda, beyaz önlük hipertansiyonunun tanısının kesinleştirilmesi için evde veya ambulatuar ortamda kan basıncı ölçümü yapılması önerilmektedir.(AI)