Diyabetik Nefropati, diyabetin en yaygın nedeni olan böbrek yetmezliğinin son evresidir. Diyabetik böbrek hastalığı, intraglomerüler arteriyollerdeki hasar nedeniyle gelişir ve mikrovasküler komplikasyonlardan biridir. Tip 1 diyabetin prevalansı %30-40, tip 2 diyabetin prevalansı ise %25'tir. Diyabetle ilişkili kronik böbrek hastalığı (KBH) olan hastaların sayısı diyabetin yaygınlığıyla birlikte artmaktadır. Diyabetli hastalarda diğer glomerülopatilerin de rapor edildiği göz önüne alındığında, terimlerdeki hataları önlemek için \"diyabet ve kronik böbrek hastalığı\" ifadesinin kullanılması daha uygun olacaktır. Diyabetik böbrek hastalığının patogenezi, renal hasara neden olan birçok karmaşık faktöre dayanmaktadır. Bunlar arasında hemodinamik değişiklikler, metabolik yolların değişiklikleri ve genetik ve çevresel faktörler bulunmaktadır. Diyabetik böbrek hastalığı, klinik ve laboratuvar bulgulara dayanarak teşhis edilir. Semptomatik olmayan bir hastalıktır, bu nedenle rutin muayenelerde glomerüler filtrasyon hızında (GFH) ve/veya mikroalbuminüride azalma olması uyarıcı bir belirtidir. Mikroalbuminüri, 24 saatlik idrarda değerlendirilebilir veya sabah ilk idrarda albumin/kreatinin oranı olarak istenebilir. Teşhis, biri Modification of Diet in Renal Disease (MDRD), Chronic Kidney Disease Epidemiology Collaboration (CKD-EPI) veya Cockroft-Gault formülleri kullanılarak ölçülen eGFR'nin 60 mL/dk'nın altında olması ve/veya üç ay boyunca istenen üç idrar örneğinden ikisinde albumin/kreatinin oranının 30 mg/g'den yüksek olması durumunda konulur. Mikroalbuminüri ve düşük GFH bazı durumlarda geçici olarak görülebilir. Testler, egzersiz, idrar yolu enfeksiyonu, ateş, kontrolsüz hipertansiyon, hipovolemi, hiperglisemi ve dekompansasyonlu kalp yetmezliği durumlarında daha sonra planlanmalıdır. Diyabetli hastalarda kronik böbrek yetmezliği, diyabeti olmayan hastalarda olduğu gibi eGFR ve albuminüri değerlerine göre aşamalandırılır. Diyabetik Nefropati (DN) tanısında izlenen algoritma Şekil 1'de özetlenmiştir. The Kidney Disease Improving Global Outcomes (KDIGO) ve Amerikan Diyabet Derneği'nin önerisi, tip 1 diyabetli yetişkinlerde diyabetik nefropatiyi eGFR ve idrar albumin/kreatinin oranı ile yılda bir kez, diyabetin başlangıcından 5 yıl sonra başlamak üzere, tip 2 diyabetli hastalarda ise tanıdan itibaren yılda bir kez taranmasıdır. İdrar albumin/kreatinin oranı, mikroalbuminüri gelişen hastalarda diyabetik nefropatinin ilerlemesini izlemek için her 3 veya 6 ayda bir tekrarlanmalıdır. Böbrek biyopsisi rutin olarak yapılmaz, ancak genişletilmiş biyopsi yapılabilir.(AI)