Bu makalede, kardiyak rehabilitasyonun koroner arter hastalığı ve kardiyovasküler sağlık üzerindeki etkileri incelenmektedir. Kardiyak rehabilitasyon, egzersiz temelli bir tedavi yöntemi olup, hastaların yaşam kalitesini artırmayı ve sağ kalımı iyileştirmeyi hedeflemektedir. Amerikan Kalp Derneği ve Amerikan Kardiyoloji Koleji, kardiyak rehabilitasyonu birinci sınıf bir tedavi yöntemi olarak önermektedir. Kardiyak rehabilitasyon üç faza ayrılmaktadır: hastanede yatış sırasında başlayan rehabilitasyon, taburculuktan sonra doktor gözetiminde uygulanan fiziksel aktivite programı ve denetim altında olmayan sürekli egzersiz programı. Kardiyak rehabilitasyonun tarihsel olarak aktivite kısıtlamalarıyla başladığı ancak egzersizin olumlu etkilerinin görülmesiyle değiştiği belirtilmektedir. Kardiyak rehabilitasyonun genel olarak akut koroner sendrom, stabil koroner arter hastalığı, koroner arter baypas cerrahisi, perkütan koroner girişim, kalp kapak cerrahisi, düşük ejeksiyon fraksiyonlu kalp yetmezliği ve kalp transplantasyonu gibi durumlarda uygulanması önerilmektedir. Ancak kararsız angina pektoris, dekompanse kalp yetmezliği, ciddi ventriküler aritmi, ileri semptomatik aort stenozu, intrakaviter trombüs, pulmoner emboli veya tromboflebit öyküsü, pulmoner arter basıncının 60 mmHg ve üzerinde oluşu, ciddi tıkayıcı kardiyomiyopati ve kontrol edilemeyen iltihabi veya enfeksiyonel durumlarda kardiyak rehabilitasyonun uygulanmaması önerilmektedir. Bu çalışma, kardiyak rehabilitasyonun koroner arter hastalığı ve kardiyovasküler sağlık üzerindeki önemini vurgulamaktadır.(AI)