Prostat patolojisi, prostat hastalıklarının neoplastik (tümöral) ve non-neoplastik (tümöral olmayan) olarak iki kategoriye ayrıldığı bir alandır. Prostat tümörleri, özellikle yaşlı erkeklerde cilt tümörlerinden sonra en sık görülen malignitelerdir. Prostat tümörlerinin çoğu bez epitelinden köken alan adenokarsinomlardır. Mezenkimal ve sekonder tümörler ise nadir görülür. Bu tümörler genellikle 80 yaş üstü erkeklerde küçük odaklar şeklinde tespit edilir. Son zamanlarda ise genç yaş grubunda da görülme sıklığı artmıştır. Prostat kanserinin etiyolojisinde genetik, çevresel ve hormonal faktörlerin rolü vardır. Ailesinde prostat kanseri olan bir kişide riskin arttığı bilinmektedir. Hormonal sebeplerden Testosteron ve Dihidrotestosteronun prostat kanserini ilerletebileceği bilinmektedir. Prostat adenokarsinomu, prostat tümörlerinin en sık görülen histopatolojik tipidir. Bu tümörün makroskobik özellikleri genellikle gri-sarı-turuncu renkte ve bazen süngersi alanlar içerir. Prostat adenokarsinomunun histopatolojik incelemesi, diğer organların adenokarsinomlarından farklıdır ve daha ayrıntılı bir bakım gerektirir. Tanı, bezlerin yapısal bozukluklarına, sık dizilimli olmalarına, infiltratif görünümlerine ve çevredeki benign bezlerden farklı sitolojik özelliklere sahip hücrelerden oluşmasına dayanır.(AI)