Bu bölümde, kronik pankreatite bağlı olarak gelişen diyabetin tedavi ve yönetimi ele alınmaktadır. Diabetes Mellitus (DM), American Diabetes Association (ADA) tarafından dört alt gruba ayrılmaktadır. En sık görülen DM tipi olan Tip 2 DM (T2DM), periferik insülin direnci ve beta hücre fonksiyon bozukluğu ile karakterizedir. Tip 1 DM (T1DM) ise immün ilişkili beta hücre harabiyeti sonucu tam insülin eksikliği ile ortaya çıkar. Bu bölümde ise özellikle kronik pankreatite bağlı gelişen diyabet olan Tip 3c diyabet (T3cDM) veya pankreatojenik diyabet konusu ele alınmaktadır. T3cDM, pankreasın ekzokrin ve endokrin bez disfonksiyonu sonucu ortaya çıkar ve hastalarda hem sindirim bozukluğu hem de insülin yetersizliği görülür. T3cDM'nin yönetimi zordur çünkü metabolik özellikleri arasında yetersiz glikojen kontra-regülasyonu, hipo/hiperglisemi gelişmesi, normal HbA1c seviyeleri ve insülin tedavisine abartılı hipoglisemi cevabı gibi özellikler bulunur. Ayrıca, T3cDM'nin tedavisi güç olan bir formu olan \"brittl\" diyabet de görülebilir. Kronik pankreatite bağlı diyabetin gelişmesini hızlandıran faktörler arasında sigara, pankreatit süresi ve makro kalsifikasyonlar yer alır. Bu bölümde, T3cDM'in diğer diyabet tiplerinden ayırıcı özellikleri de sunulmaktadır. Örnek bir vaka üzerinden T3cDM'nin tedavi süreci de anlatılmaktadır.(AI)