Bu metinde, insan bedeninin yaşamın üstün ifadesi olarak kabul edildiği ve ölümün farklı toplumlar ve kültürlerde farklı şekillerde kabul edildiği belirtilmektedir. Her kültürün ölümün ötesine yönelik kavramları vardır ve bu kavramlar mitler ve modern dinler aracılığıyla ifade edilir. Ölüm, yaşamın yokluğunun bir ifadesi olarak kabul edilir ve her kültürde farklı şekillerde kabul edilir. Her dinin kendi ölümün ötesine yönelik kavramları vardır ve sanatçılar bu kavramları temsil etmek için çeşitli sanat formlarını kullanır. Ölüleri gömmek veya cansız bedeni değerli kılmak, yaşama verdiğimiz büyük değerin belirgin bir işaretidir. Her kültürün ölülerini gömmek için bir ritüeli vardır ve bu ritüellerin ortak amacı, bedeni koruyarak sonsuz yaşama ulaşmaktır. Sanat, insanın ölümüne neden olan acıyı hafifletmek için bir ifade aracı olarak önemli bir statü kazanır. Eski Mısır, Antik Yunan ve Roma gibi büyük medeniyetlerde heykel sanatı yaygın olarak kullanılmıştır. Mısırlılar ölüme büyük bir saygı duyarlar ve ölülerini mumyalayarak sonsuz yaşama ulaşmayı umut ederler. Klasik Yunan kültüründe ise ölüm ve ölüm tanrısı daha estetik ve insancıl bir şekilde temsil edilir. Yunan kültüründe heykel sanatı daha çok mezar taşlarının temsili üzerinde odaklanır.(AI)