Bu metinde, üniversitenin bireyin özgürlüklerini genişleten ve yeni sosyal kesişim noktaları yaratan bir ütopya olduğu ifade edilmektedir. Antikite'de başlayan ve aydınlanma felsefesiyle yeni bir boyuta ulaşan bu ütopyanın pozitivizm ve laiklik gibi sonuçları bulunmaktadır. Pozitivizm, insanın doğanın mutlak hakimi olduğunu ve deneysel bilgiyi önemsediğini ifade ederken, laiklikte insan iradesinin Tanrı ya da mutlak töz karşısında biricikleştiği belirtilmektedir. Toplumsal ilişkilerin örgütlü ve denetim altında tutulması söz konusu olduğunda merkezi bir otoriteden bahsedilmektedir. Batı toplumlarında merkezi otoriteyi belirleyen faktörler sürekli değişime uğramıştır. Fransız İhtilali sonrasında ise bu otorite üniter devlet örgütlenmeleri olarak ortaya çıkmıştır. Keşifler sonrası Kara Avrupa'sında biriken sermaye, ticareti ve pazar ekonomisini ivmelendirmiş ve burjuvaziyi siyaset sahnesine taşımıştır. Bu sınıfsal çatışmanın düşünsel arka planında aydınlanma felsefesi yer almaktadır. Modernizm, bireyin özgürleşmesini temel almasına rağmen kurulu düzeni sınırlarında yeniden var etme işlevine sahiptir. Aydınlanma felsefesi, 1789 Fransız Devrimi ile ideolojik bir kimlik kazanmış ve bu gelişmeyi milli burjuva demokratik devrimi olarak tanımlamak mümkündür. Ancak burjuvazi de kendi oligarşilerine teslim olmuş ve çoğulcu demokratik sistemlerde bile farklı toplumsal sınıfların dışlandığı siyasi ve toplumsal savrulmalar yaşanmıştır. Sonuç olarak, devletin örgütlenme biçimi ve hâkimiyet anlayışı, modernizmin düşünsel öznesi olan bireyi toplumun temel karar alma mekanizmalarında yok sayar. Yurttaşlık kavramı, ulus devlet fikrinin taşıyıcı ilkeleriyle meşrulaşmıştır.(AI)