Bu makalede, Türkiye'nin dış politika anlayışının Osmanlı dönemine dayandığı ve bu dönemin Türk dış politikasına olan etkilerinin günümüzde de hissedildiği belirtilmektedir. Osmanlı İmparatorluğu'nun 600 yıl boyunca var olduğu ve bugün bağımsız olan 35 devleti yönettiği ifade edilmektedir. Bu nedenle, Osmanlı diplomatik tarihinin bu ülkelerin tarihleriyle de ilişkili olduğu vurgulanmaktadır. Bugün bu coğrafyalarda Türkiye'ye yönelik olarak Osmanlı İmparatorluğu hakkında olumlu veya olumsuz algılar bulunduğu ifade edilmektedir. Bu bağlamda, Türkiye'nin bölgesindeki mevcut ve potansiyel kamu diplomasisinin büyük ölçüde bu dönemin sermayesine dayandığı belirtilmektedir. Osmanlı İmparatorluğu'nun gücünü üstün askeri varlığına dayandırdığı ve diğer devletlerle bürokratik ilişkilerinin uzun süre boyunca askeri güce dayandığı ifade edilmektedir. 18. yüzyıla kadar Osmanlı İmparatorluğu'nun sınırların çözümü, tahta çıkma, fetihlerin duyurulması, prens ve beylerin ataması, barış antlaşmalarının dikte edilmesi gibi güç ve üstünlüğe dayanan tek taraflı bir diplomasi yöntemi kullandığı belirtilmektedir. Bu dönemde Venediklilerin İstanbul'da ilk kalıcı elçiliklerini açtığı ve elçiliklerin başlıca amacının Venedik topluluğunun İstanbul'daki yasal işlerini yürütmek olduğu ifade edilmektedir. Bu elçiliklerin ardından Fransız Elçiliği, Hollanda Elçiliği ve Rus Elçiliği gibi benzer ticari amaçlarla kurulan elçiliklerin açıldığı belirtilmektedir. 18. yüzyılla birlikte Osmanlı İmparatorluğu'nun zayıflaması ve Avrupa devletlerinin sürekli diplomasi uygulamaya başlamasıyla birlikte Türk dış politikasında da değişimler yaşandığı ifade edilmektedir.(AI)