Temel yaşam desteği, tıbbi malzeme kullanmadan yapılan hayata döndürme veya hayatı sürdürme çabalarını ifade eder. Bu desteğin başarısı, doğru ve etkin bir şekilde uygulanan temel yaşam desteği ile sağlanır. Ülkemizde çocuk nüfusu fazla olduğu halde, temel yaşam desteği uygulamaları hakkında yeterli bilgi ve deneyime sahip olanlar çok azdır. Bu durum, toplumsal bilinçlenme açısından önemlidir ve bebek ve çocukların canlandırma eğitimlerinin geniş kitlelere ulaştırılması gerekmektedir. Özellikle çocuklarda hastane dışında meydana gelen kardiak ve solunum durmalarının çoğu, ailelerin ve çocuk bakım alanlarının içinde gerçekleşir. Bu nedenle, aileler, öğretmenler ve çocuk bakımıyla ilgilenen herkesin temel yaşam desteği eğitimi alması önemlidir. Hastane dışında resüsite edilen olguların %5-10'unu çocuklar oluşturur ve çoğu evde veya kreşte yaşanır. Bu durumda, çocukların yaşama döndürülmesi için kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR) uygulanması gerekmektedir. Hastane içi arrestlerde müdahale ile geri dönme oranları %36'ya kadar çıkabilirken, hastane dışı arrestlerde sağkalım oranları düşüktür. Ani kardiyopulmoner arrestin erken tanınması ve KPR'ye hızlı başlanması, yaşam şansını belirleyen en önemli faktörlerdir.(AI)