Kalsiyum kanal blokörleri (KKB), hipertansiyon, anjina pektoris, kardiyak aritmiler, migren, Reynould Hastalığı, özofageal spazm ve pulmoner hipertansiyon gibi hastalıkların tedavisinde kullanılan ilaçlardır. Ancak toksik dozlarda alındığında mortalite ve morbidite riski yüksektir. KKB'ler, vasküler düz kasları gevşeterek etki gösterir, kalp kasılmasını azaltır ve pacemaker etkinliğini sınırlar. Bu ilaçlar üç farklı sınıfa ayrılır: fenilalkilaminler (verapamil), benzotiazepinler (diliazem) ve dihidropiridinler (amilodipin, nifedipin). Verapamil, en potent olan ve ölüme en çok neden olan KKB'dir. Dihidropiridinler periferik vasküler yataktaki L-tipi kalsiyum kanallarını bloke ederken, diğer ilaçlar kalp kasındaki L-tipi kalsiyum kanallarını bloke eder. KKB zehirlenmelerinde en sık görülen klinik bulgu hipotansiyondur. Diğer bulgular arasında sinüs bradikardisi, atrioventriküler blok, miyokardiyal depresyon, pulmoner ödem ve bilinç değişikliği yer alır. Gastrointestinal semptomlar ise nadir görülür. KKB'lerin çoğu plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanır ve karaciğerde metabolize edilir. Yüksek dozlarda klirensleri azalır ve ilaçların etkisi uzar. Bu nedenle yavaş salınımlı preparatların toksik etkileri daha uzun sürebilir. Özellikle çocuklarda tek tablet alımı bile ölüme neden olabilir.(AI)