Bu çalışma, Memlûk Sultanlığı döneminde iki kadın sultan olan Ümmü Halil Şecerü’d-Dürr ve Raziyyetü’d-Dîn Begüm'ün maruz kaldıkları baskılara ve duruşlarına odaklanmaktadır. Memlûk Sultanlığı, diğer İslam yönetimlerinden farklı olarak kadınların idari alanda söz sahibi olmasına izin veren bir devlet yapısına sahipti. Bu çalışmanın amacı, bu iki kadın sultanın idarede etkili oldukları dönemde kendilerine karşı takınılan tavırları ve bu tavırlara karşı tutumlarının benzerliklerini ve farklılıklarını ortaya koymaktır. Türk-İslam devletlerinde pek rastlanmayan bir durum olan bu kadın sultanların etkili olması, Türk kültür ve medeniyetinin izlerini de göstermektedir. Şecerü’d-Dürr, Türk asıllı bir cariye olarak el-Melik es-Sâlih Necmeddîn'in yanına gelmiş ve onun güzelliği ve zekasıyla dikkatini çekmiştir. Onun desteğiyle el-Melik es-Sâlih'in sıkıntılı günlerinde kuvvet kaynağı olmuştur. Şecerü’d-Dürr, oğlu Halil'i kaybettikten sonra Mısır melîkesi olarak \"Ümmü’l-Halil\" unvanını almıştır. Halkın ve memlûklerin sevgisini kazanmak için vergileri hafifletmiş ve emirlere bol para dağıtmıştır. Ancak, bir kadının hükümdarlığı Müslümanlar tarafından alışılmadık ve hoş karşılanmayan bir durumdu. Bu çalışma, bu iki kadın sultanın maruz kaldıkları baskılara ve duruşlarına odaklanarak, Memlûk Sultanlığı döneminde kadınların idari alanda etkili olma durumunu incelemektedir.(AI)