Omuz cerrahisi, total omuz artroplastisi, ters total omuz artroplastisi ve humerus proksimal kırığı gibi nedenlerle artan bir şekilde yapılmaktadır. Omuz ekleminin yapısı ve yakınlığı nedeniyle birçok farklı teknik ve yaklaşım kullanılmaktadır. Deltopektoral yaklaşım, omuz cerrahisinde en sık kullanılan yaklaşımlardan biridir. Bu yaklaşımda deltoid ve pectoralis major kasları arasındaki sinirler arası plan kullanılır. Deltopektoral yaklaşım, korakoid, subskapularis, proksimal humerus, biseps tendonu ve glenoid dahil olmak üzere omuzun ön kısmına erişimi sağlar. Bu yaklaşımın en büyük avantajı, cerrahların daha alışkın olmaları nedeniyle en sık kullanılan yaklaşım olmasıdır. Ancak bu yaklaşımın dezavantajı, posterior yapılarına erişimin sağlanamamasıdır. Deltopektoral yaklaşım için birçok hasta pozisyonu tanımlanmıştır, ancak en sık kullanılanlar şezlong pozisyonu ve supin pozisyondur. Omuz masası kullanılması pozisyonlamayı kolaylaştırır. Deltopektoral yaklaşımın insizyon hattı deltoid ve pectoralis major kasları arasındaki interval üzerinden yapılır. Bu yaklaşımda korakoid çıkıntı ve pectoralis major tendonunun humerus diafizine yapıştığı yer işaretlenir. Deltopektoral interval, sefalik venin tespitinde bir işaret olarak kullanılır. Konjoint tendon, bisepsin kısa başı ve korakobrakialis tendonları mediale alınarak omuz ekleminin anterioruna ulaşılır. Subskapularis tendonu ayrıldıktan sonra eklem kapsülüne ulaşılır ve ekleme ulaşmak için eklem kapsülü kesilir. Lateral yaklaşım ise proksimal humerus kırığı, mini-açık rotator manşet tamiri gibi cerrahilerde kullanılır. Bu yaklaşımın insizyon hattı Langer çizgilerine paralel olması nedeniyle kozmetik sonuçları daha iyidir. Ancak deltoid hasarı riski ve humerus distaline erişimde zorluklar olabilir.(AI)