Bu bölümde, çocuklarda içsel davranış bozukluklarına odaklanılmaktadır. Çocuklar, gelişim dönemlerinde çevre koşullarının etkisi altında yaşarlar. Aile, kültür, okul, din gibi birçok faktörün bir araya gelmesiyle çocuğun çevresi oluşur. Bu değişkenlerin bir araya gelmesi, belirli uyum ve davranış problemlerine yol açabilir. Çocuklarda görülen davranış problemleri genellikle psikiyatrik hastalıklarla doğrudan ilişkili değildir. Daha çok korku, kıskançlık, rüya ve kâbus, uyku esnasında konuşma, yemek yemede güçlük gibi durumlar, uyum ve gelişme zorluklarının bir işareti olabilir. Çocukların sosyal, duygusal ve davranışsal zorlukları, ülkeler ve zaman açısından tutarlı bir klinik tablo sunmaktadır. Bu davranış ve uyum problemleri çocukluk döneminde ele alınmazsa, yetişkinlik döneminde de sorunlara yol açabilir. İçselleştirici ve dışsallaştırıcı faktörler, çeşitli rahatsızlıkların ele alınmasında faydalı olabilir. Anksiyete, korku ve kaygı gibi içselleştirilmiş davranışlar, çocuklarda gerginliği artırabilir. Dışsallaştırılmış davranışlar ise fiziksel saldırganlık, kuralları ihlal etme, çalma, yalan söyleme gibi davranışları içerir. Bu bölümde, içselleştirilmiş davranış problemleri üzerinde durulacaktır. Anksiyete bozuklukları, çocuklarda en yaygın görülen bozukluklardan biridir. Bu bozukluklar, kişinin aşırı korku veya anksiyete deneyimlediği ve işlevselliğini bozduğu durumlarda teşhis edilir. Anksiyete bozuklukları, çocukluk döneminden itibaren başlayabilir ve farklı şekillerde gelişebilir. Çocuklarda görülen korku ve anksiyete belirtileri, normal bir gelişimin parçası olarak kabul edilirken, klinik bir anksiyete ile normal bir anksiyete arasındaki ayrım zor olabilir. Anksiyete bozuklukları, olumsuz düşünceler ve değişen fiziksel belirtilerle karakterizedir ve zamanında tedavi gerektirebilir.(AI)