Ortopedik cerrahi alan infeksiyonları, hastanede yatış süresini uzatan ve maliyeti artıran bir komplikasyondur. Bu infeksiyonların gelişiminde yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi, profilaktik antibiyotik tedavisi, ameliyat tipi ve süresi gibi çeşitli faktörler etkilidir. Cerrahi alan infeksiyonları, cerrahi yaraların çoğunun enfekte olduğu 19. yüzyıla kadar cerrahiden kaynaklanan hayatı tehdit eden yara infeksiyonları nedeniyle korkulan bir durumdu. Antibiyotiklerin kullanımıyla birlikte, yara infeksiyonlarını önlemek için çeşitli yöntemler denenmiş ve II. Dünya Savaşı sırasında sulfonamid ve penisilin kullanılmıştır. Ancak antibiyotiklere dirençli suşların ortaya çıkmasıyla bu düşünce sona ermiştir. Ortopedik cerrahi alan infeksiyonları, cilt ve derin dokuyu içeren yüzeyel ve derin insizyonel infeksiyonlar ile organ/boşluk cerrahi alan infeksiyonları olarak sınıflandırılır. Bu infeksiyonlar, cerrahi tedaviyi zorlaştırır ve implant değişimi, amputasyon gerekliliği ve hatta ölüme neden olabilir. Bakteri kaynağı çevresel, cerrahi aletler, medikal veya paramedikal personelin giysisi veya hastanın cildindeki flora olabilir. İmplant infeksiyonu ise bakterinin implant yüzeyine yapışması ve biyofilm oluşturması sonucu ortaya çıkar. Biyofilm oluşumu, hızlı yüzey yapışması, bakteriyel hücre proliferasyonu ve ekstraselüler polisakkarid matrikste adezyon basamakları ile gerçekleşir. Biyofilm oluşumu, bakteri rezervuarı oluşturarak vücuda yayılmasına ve antibiyotik tedavisine dirençli hale gelmesine neden olur. Ayrıca, biyofilmde üreyen bakteriyi elimine etmek zordur ve kronik inflamatuvar yanıt oluşabilir.(AI)