Çocuk kırıklarının tanı ve tedavisinde radyolojik görüntüleme önemli bir rol oynamaktadır. Çocuk kemikleri, yetişkinlere göre farklı anatomik, biyomekanik ve fizyolojik özelliklere sahiptir. Bu nedenle çocuk kırıkları, yetişkinlerden farklı bir görünüme sahip olabilir ve tanı ve tedavi yöntemleri de farklılık gösterebilir. Çocuklarda kemik yapı elastikiyeti daha fazladır ve periost daha kalındır. Bu nedenle çocuklarda deformasyon olabilir ancak kırık olmayabilir. Travma sonrası kemik yapı kırılırken, periost sağlam kalarak kırık uçlarının ayrışmasını önler ve kallus oluşumunu hızlandırır. Bu nedenlerle çocuklarda yaş ağaç kırığı, torus (buckle), plastik eğilme ve epifiz kırıkları gibi kırıklar sık görülür. Çocuklarda kemik gelişimi devam ettiği için iyileşme daha hızlı olur ve deformitelerin düzeltilmesi ve yeniden şekillenme daha fazla olabilir. Radyolojik inceleme için ilk tercih edilen yöntem direkt grafitir. Direkt grafiler kolay ve hızlı bir şekilde uygulanabilir ve az radyasyon içerir. Kırığın şekli ve yerleşimine göre açı verilerek çekilen oblik grafiler faydalı olabilir. Bilgisayarlı tomografi (BT) ise direkt grafilere göre daha ayrıntılı bir şekilde kemik morfolojisini gösterir ve eklem ile ilişkili kırıkların değerlendirilmesinde önemli bir rol oynar. BT, sternum, pelvis, sakrum ve ayak bileği gibi bölgelerde eklem mesafesini, kırığın uzanımını, kırık parçalarını ve eşlik eden vasküler yaralanmaları değerlendirmede kullanılır. Ancak yüksek radyasyon içermesi dezavantaj olarak karşımıza çıkar.(AI)
Atıf Sayısı :
