Total diz artroplastisi, son evre diz osteoartritinde ağrıyı gidermek ve fonksiyonları geliştirmek amacıyla sıkça kullanılan bir cerrahi yöntemdir. Ancak, uluslararası raporlarda hasta memnuniyetsizliği oranı %20 olarak bildirilmiştir. Bu memnuniyetsizliklerin nedenleri arasında yanlış dizilim ve yumuşak doku dengesizliği yer almaktadır. Yanlış dizilim ve yumuşak doku dengesizliği, diz eklem sertliği, instabilite, asimetrik eklem laksitesi ve patellofemoral malpozisyona neden olabilir. Ayrıca, komponentlerde erken gevşeme ve polietilenin erken osteolizine yol açabilir. Bu nedenle, diz artroplastisinde kemik osteotomi ve yumuşak doku dengesinin birlikte düşünülmesi gerekmektedir. Ameliyat sırasında ilk gevşetmeler eklemin açılması, fleksiyon-ekstansiyon aralıklarının kontrolü, deneme komponentlerin redüksiyonu ve orijinal komponentlerin yerleştirilmesi sırasında yapılmalıdır. Varus deformitesi en sık görülen deformitedir ve medial yapıların kontraksiyonuna yol açar. Bu yapıların doğru şekilde gevşetilmemesi postoperatif dönemde eklem hareket kısıtlılığına neden olabilir. Aksine, medial yapıların fazla gevşetilmesi ise instabiliteye yol açabilir. Bu nedenle, cerrahın neyi, ne zaman ve ne kadar gevşeteceğini bilmek önemlidir.(AI)