Patellar instabilite, genellikle sporla uğraşan genç hastalarda sık görülen bir diz yaralanmasıdır. İlk dislokasyon sonrasında tedavi edilmeyen hastaların yaklaşık yarısı tekrarlayan çıkıklarla karşılaşmaktadır. Ayrıca, ilk dislokasyon sırasında kıkırdak yaralanması da sık görülmektedir. Bu nedenle, kronik patellar instabilite genellikle cerrahi olarak tedavi edilmektedir. Cerrahi tedavide, proksimal yumuşak doku rekonstrüksiyonları ve distal kemik doku realinman teknikleri kullanılmaktadır. Bazı cerrahlar medial patello-femoral ligaman rekonstrüksiyonunun daha başarılı sonuçlar verdiğini savunurken, diğerleri tibial tuberkül osteotomisinin eklenmesi gerektiğini bildirmiştir. Cerrahi tedavi seçimi, hastaya özgü anatomik faktörlerin analizi, kıkırdak lezyonlarının belirlenmesi ve alt ekstremite kinematik fonksiyonunun değerlendirilmesini gerektirmektedir. Bu planlama, PF eklem ilişkisini normalleştirmeyi ve hasar görmüş kıkırdak bölgesine anormal yük bindirmemeyi amaçlamaktadır. Patellar instabilite cerrahi tedavisinde tibial tuberkül osteotomisi ve mediyalizasyonu ilk kez 19. yüzyılda Roux tarafından uygulanmıştır. Daha sonra farklı teknikler geliştirilmiştir, ancak bazıları istenmeyen sonuçlara yol açmıştır. Bu nedenle, cerrahi tedavi seçimi dikkatli bir şekilde yapılmalıdır.(AI)