Bu bölümde, kanserli çocuğu olan ailelere psikiyatrik yaklaşım, varoluşçu bakış açısı ve destek konuları ele alınmaktadır. Bir çocuğun kanser teşhisi alması, ailenin tüm üyelerini etkileyen bir durumdur. Ebeveynlerin ve diğer aile üyelerinin kişisel deneyimlerinin yanı sıra, çocukla ilişkileri ve ailenin dinamikleri de kanser teşhisiyle değişebilir. Ebeveynlerde korku, belirsizlik, şok ve savaş içinde olma hisleri gibi belirtiler görülebilir. Kanserli çocuğu olan ebeveynlerin karşılaştığı zorluklar arasında hastalığın tekrarlaması veya ölüme yol açması korkusu, sık hastane müracaatları, evlilik sorunları, maddi sıkıntılar ve diğer çocuklara dair sorumlulukları dengeleme zorluğu bulunmaktadır. Bu süreçte ebeveynler fiziksel, emosyonel ve mental olarak yorgunluk hissedebilir ve stresle baş etme becerileri azalabilir. Ancak, kanser tanısı ruh sağlığını bozucu yönde etki etmek zorunda değildir, hatta zorluklarla baş etme becerisini geliştirebilme olanağı da vardır. Varoluşçu felsefe ve varoluşçu psikoterapi yaklaşımları, çeşitli zorlukların yaşamı daha anlamlı kılma ve bireyi daha gerçek ve etkin bir hayata cesaretlendirme potansiyeline sahip olduğunu öne sürmektedir. Kanserli çocuğu olan ebeveynlere destek sağlamak için destekleyici ve klasik bilişsel davranışçı psikoterapi yaklaşımları veya üçüncü dalga bilişsel davranışçı terapi yaklaşımları etkili olabilir. Varoluşçu bakış açısıyla, dünyanın absürd bir yer olduğu ve yaşamın anlamının bireyin kendi öznel anlam arayışıyla var olduğu vurgulanmaktadır. Kanserli çocuğa sahip olmak da yaşamın içindeki deneyimlerden biridir ve anlam arayışıyla başa çıkma potansiyeline sahiptir.(AI)