Laparoskopi, cerrahın karın içine erişmesine izin veren bir cerrahi işlem türüdür. Bu yöntem, ciltte büyük kesiler yapmak zorunda kalmadan küçük insizyonlarla karın boşluğuna kamera ve diğer cihazlar sokularak gerçekleştirilir. Laparoskopinin tarihçesi, 1901 yılında ilk laparoskopik prosedürün köpeklerde gerçekleştirilmesiyle başlar. Daha sonra 1910 yılında insanlarda ilk laparoskopik operasyon gerçekleştirilmiştir. Laparoskopinin gelişimi, Veress iğnesinin kullanımıyla hız kazanmıştır. Laparoskopik cerrahi, daha az ağrı, kanama ve iyileşme süresi gibi avantajlara sahiptir. Ayrıca cerrahlar için de büyük bir avantaj sağlar, çünkü açık cerrahide görülmesi zor olan alanları daha iyi görebilme ve müdahale edebilme imkanı sunar. Laparoskopik karaciğer cerrahisi, günümüzde birçok ameliyatta başarıyla uygulanmaktadır. Bu yöntem, benign ve malign karaciğer lezyonları ile canlı donör hepatektomileri gibi çeşitli endikasyonlarda kullanılmaktadır. Ancak ileri düzeyde adhezyonlar, kitlenin major vasküler yapılara yakınlığı ve pnömoperitoneumu tolere edememe gibi durumlar kontrendikasyonlar arasında yer almaktadır. Laparoskopik karaciğer cerrahisi için üç farklı yöntem tanımlanmıştır: pure laparoskopik yöntem, hand-assisted yöntem ve hibrid yöntem. Bu yöntemler arasında yapılan bir meta-analizde, her birinin avantajları ve dezavantajları değerlendirilmiştir. Laparoskopik karaciğer cerrahisi, gelişen teknoloji ve cerrahi becerilerle birlikte giderek daha yaygın hale gelmektedir.(AI)