Çocuk evlilikleri, dünya genelinde hala yaygın bir sorun olarak devam etmektedir. Bu evliliklerin bir kısmı, cinsel istismar veya tecavüz suçlamasından ceza almamak amacıyla gerçekleştirilen evliliklerdir. Genellikle reşit olmayan kız çocukları evlendirilmekte ve bu evlilikler ya erkeği korumak ya da kızın mağduriyetini gidermek amacıyla planlanmaktadır. Yasama organları, kanun tekliflerini hazırlarken veya yasaları onaylarken, cinsel rüşt yaşını ve evliliğe onam yaşı gibi faktörleri değerlendirmelidir. Ayrıca, taraflar arasındaki yaş farkı da göz önünde bulundurulmalıdır. Özellikle çocuk evliliklerinin yaygın olduğu toplumlarda, bu faktörlerin önemi daha da artmaktadır. Bu yazının amacı, taraflar arasındaki yaş farkını dikkate alan yakın yaş muafiyeti yasalarını tartışmaktır. Reşit olmayanla cinsel ilişki, cinsel rüşt yaşından küçük bir çocuk veya ergenle yaşanan ve zorlama olmasa da tecavüz olarak kabul edilen bir suçtur. Cinsel rüşt yaşı, bir kişinin yasal olarak cinsel eylemlerinin bilincinde sayıldığı en küçük yaş olarak kabul edilmektedir. Yakın yaş muafiyeti yasaları, ergenlerin kendi rızalarıyla olan cinsel aktivitelerini tecavüz suçu kapsamında değerlendirmemektedir. Minimum evlilik yaşı yasaları da çocuk evliliklerini engellemek amacıyla önemlidir. Yasama organlarının bu konuda daha etkin düzenlemeler yapması gerekmektedir.(AI)