Bu bölümde, periferik vertigonun nedenleri üzerinde durulmaktadır. Denge, vücudun ağırlık merkezinin dururken veya hareket halindeyken bir dayanma düzlemi içinde tutulmasıdır. Bu denge, vestibüler sistemin korunması ve sürekliliği ile sağlanır. Vestibüler sistemin korunması ve sürekliliği, derin duyu, gözler ve vestibüler sistem aracılığıyla gerçekleşir. Bu sistemler arasındaki refleks bağlantı yolları sayesinde baş, göz, iskelet kasları, eklem ve tendonlar arasındaki koordinasyon sağlanarak dengede kalınır. Ancak bu organlar ve aradaki bağlantıları etkileyen hastalıkların birçoğunda dengesizlik ve/veya vertigo semptomları ortaya çıkar. Vertigo, baş ağrısından sonra en sık hekime başvurulan yakınmalar arasında yer alır ve nüfusun %20-30'unu etkiler. Vertigo ve denge bozuklukları farklı etyoloji ve patogenezlere sahip olabilir. Etyolojik olarak incelendiğinde, periferik, santral, metabolik ve psikojenik nedenler olarak dört ayrı grupta incelenebilir. Periferik vertigonun en sık sebepleri benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV), akut vestibüler nörinit ve endolenfatik hidrops hastalığıdır. Periferik vertigolarda kulakta elektrik aktivitesi azalır ve bu durum vestibüler çekirdeklere ve üst merkezlere yansır. Bu nedenle, periferik vertigo nedenlerinin değerlendirilmesi ve tedavisi multidisipliner bir yaklaşım gerektirir.(AI)