Bu makalede, siroz hastalarında görülen böbrek fonksiyon bozukluğu olan hepatorenal sendrom (HRS) incelenmektedir. HRS, ileri evre karaciğer hastalarında ortaya çıkan bir renal fonksiyon bozukluğudur. Karaciğer ve karaciğer dışı nedenler HRS gelişimine katkıda bulunur. Sistemik vazodilatasyon ve artmış endojen vazoaktif sistem sonucu renal perfüzyon azalmasıyla HRS gelişir. HRS, sadece dolaşım bozukluğu değil aynı zamanda sistemik inflamasyon ve inflamatuar bir yanıt da içerir. Spontan bakteriyel peritonit, parasentez ve gastrointestinal sistem kanaması gibi faktörler HRS gelişiminde önemli rol oynar. Akut böbrek hasarı ise 48 saat içinde serum kreatinin düzeyinde artış, 7 gün içinde serum kreatinin düzeyinin başlangıç değerine göre 1,5 kat artış veya oligüri (idrar çıkışının azalması) ile tanımlanır. Siroz ve portal hipertansiyon, nörohumoral kaskadı tetikleyerek HRS'ye neden olur. Salgılanan vasodilatörler ve sitokinler splanik ve sistemik vasodilatasyona yol açar. Karaciğer hastalığının ilerlemesi ile kalp debisindeki azalma sıklıkla HRS'dan önce, periferik vasküler rezistans sabitken gelişir. Bu durum sirotik kardiyomiyopatinin HRS patogenezinde rol oynadığını gösterir. Karaciğer hastalığı ve splanik vazodilatasyon ilerledikçe kardiyak output düşer, sistemik vasküler rezistans düşer ve bu da renal vazokonstrüksiyona yol açar. Bu kaskad renal hipoperfüzyona ve böbrek yetmezliğine neden olur.(AI)