Pulmoner hipertansiyon, dinlenme halindeki ortalama pulmoner arter basıncının 20 mmHg veya üzeri olması durumudur. Bu durum, toplam popülasyonun yaklaşık %1'inde görülen bir hastalıktır. Pulmoner hipertansiyon, dünya genelinde beş farklı alt grupta sınıflandırılmaktadır. Bu alt gruplar arasında pulmoner arteriyal hipertansiyon, sol kalp hastalığına bağlı pulmoner hipertansiyon, akciğer hastalıklarına ve/veya hipoksiye bağlı pulmoner hipertansiyon, kronik tromboembolik pulmoner hipertansiyon ve mekanizmaları belirsiz ve/veya çok faktörlü pulmoner hipertansiyon bulunmaktadır.Pulmoner hipertansiyon, prognozu önemli ölçüde etkileyen ve morbidite/mortalitede ciddi artışa neden olan bir durumdur. Bu nedenle, hastalığın iyi tanınması ve tedavi algoritmalarının takip edilmesi önemlidir. Pulmoner arteriyal hipertansiyon (PAH) tedavisinde amaç, hastaların yaşam kalitesini ve fonksiyonel kapasitesini artırmak, sağ ventrikül fonksiyonlarını iyileştirerek mortaliteyi azaltmak ve hastayı düşük risk grubunda mümkün olan en uzun süre tutabilmektir.PAH tedavisinde kullanılan ilaçlar arasında kalsiyum kanal blokerleri ve endotelin reseptör antagonistleri bulunmaktadır. Kalsiyum kanal blokerleri, pulmoner arterlerdeki aşırı vazokonstriksiyonu azaltarak pulmoner arteriyal basıncı düşürebilir. Ancak bu ilaçların etkisi sadece hastaların küçük bir kısmında görülmektedir. Endotelin reseptör antagonistleri ise endotelin 1'in vasokonstriktör etkisini bloke ederek pulmoner arteriyal basıncı düşürebilir.Sonuç olarak, pulmoner hipertansiyon tedavisinde kullanılan ilaçlar hastaların yaşam kalitesini ve fonksiyonel kapasitesini artırmayı hedeflemektedir. Ancak her hastanın tedaviye yanıtı farklı olabileceği için tedavi planı bireyselleştirilmelidir.(AI)