Kanser tedavisinde kullanılan antrasiklinlerin kalp üzerinde toksik etkileri bilinmektedir. Bu toksik etkiler, tedavi sonrasında hemen ortaya çıkabileceği gibi, subakut veya geç dönemde de görülebilir. Antrasiklinlerin dozuyla ilişkilidir ve kalp kaslarında geri dönüşümsüz hasara, kas kitlesinde azalmaya ve fibrozise neden olabilir. Bu nedenle, kanser tedavisi öncesinde risk faktörleri belirlenmeli ve kontrol altına alınmalıdır.Kardiyospesifik biyobelirteçlerin (troponin veya natriüretik peptit) kanser tedavisi öncesinde ve sonrasında ölçülmesi, kardiyotoksisitenin erken tespit ve takibinde etkili bir yöntem olabilir. Hastalar risk hesaplaması yapılarak takip edilmeli ve tedavi stratejileri uygulanmalıdır.Ekokardiyografik değerlendirme, kanser tedavisi sırasında miyokard fonksiyon bozukluğu ve kalp yetmezliği yönetiminde önemli bir rol oynar. Düşük risk grubundaki hastalara ekokardiyografik inceleme, tedavi öncesi, tedavi sırasında ve tedaviden sonra belirli zaman aralıklarında uygulanabilir. Orta risk grubundaki hastalara ise ekokardiyografik inceleme, tedavi öncesi, tedavi sırasında ve tedaviden sonra belirli zaman aralıklarında önerilebilir. Yüksek risk grubundaki hastalara ise daha sık ekokardiyografik inceleme yapılması önerilir.Antrasiklin ile kanser tedavisi yapılan hastalarda kalp yetmezliği geliştiğinde, uygun tedaviye hemen başlanması önemlidir. Bu hastalarda kullanılan tedavi yöntemleri arasında diüretikler, digoksin, ACE inhibitörleri ve beta blokerler bulunur. Tedaviye erken başlanması ve modern bir kalp yetmezliği tedavisi uygulanması, sol ventrikül fonksiyonlarında iyileşme ve kardiyak olay oranında azalma sağlayabilir.Sonuç olarak, kanser tedavisi sırasında miyokard fonksiyon bozukluğu ve kalp yetmezliği riski dikkate alınmalı ve hastalar düzenli olarak takip edilmelidir. Ekokardiyografik inceleme ve uygun tedavi yöntemleri, bu komplikasyonların erken tespit ve tedavisinde önemli bir rol oynar.(AI)