Atriyal fibrilasyon (AF), kalp ritmindeki düzensizliklerden kaynaklanan bir kardiyak aritmidir. AF, atriyal dokudaki elektrofizyolojik ve yapısal bozukluklar sonucu ortaya çıkar ve genellikle 65-85 yaş arasındaki hastalarda görülür. Erkeklerde daha sık görülen bu aritmi, atriyumun fonksiyonlarını bozarak atriyal staza yol açar ve sistemik emboli ve inme riskini artırır. Ayrıca, yüksek hızlara bağlı kalp yetersizliği gelişebilir. AF, hastaneye yatış oranlarını 2-3 kat artırır.AF'nin elektrokardiyografik tanısı, 30 saniyeden uzun süren sol atriyal depolarizasyon dalgası olan P dalgası kaybı ve düzensiz R-R mesafesi ile konulur. AF'nin başlaması için bir tetikleyici gereklidir ve genellikle otomatik taşikardi odakları veya sol atriyum boyunca uzanan çoklu dalgacıklar şeklinde oluşur. AF'nin paternleri arasında ilk kez tanı almış AF, paroksismal AF, persistan AF, uzun süren AF ve kalıcı AF bulunur.AF'nin tedavisinde ritm kontrolü veya hız kontrolü stratejileri kullanılır. Ritm kontrolü, genç hastalarda, semptomatik kalp yetersizliği olan hastalarda, hipertrofik kardiyomiyopatili hastalarda, sekonder nedenlere bağlı AF'de, pre-eksitasyon varlığında ve bazı cerrahi durumlarda önerilir. Hız kontrolü ise akut veya kronik dönemde kullanılır ve hastanın kalp hızını kontrol altında tutmayı amaçlar.Bu özet, atriyal fibrilasyonun tanımını, patogenezini, klinik tiplerini ve tedavi seçeneklerini kısaca açıklamaktadır. AF'nin doğru tanı ve tedavi ile yönetilmesi, hastaların yaşam kalitesini artırabilir ve komplikasyon riskini azaltabilir.(AI)