Comparison Of Radiofrequency Ablation And Cryoablation In Renal Tumors

Yayın Yılı: 2019
Sayfa Sayısı: 191-196
Kitap Dili : İngilizce

Bu bölümde, böbrek tümörlerinde radyofrekans ablasyonu (RFA) ve kriyoablasyonun onkolojik sonuçlarını ve komplikasyon oranlarını karşılaştırmayı amaçladık. Küçük böbrek kitleleri, maksimum çapı 4 cm veya daha az olan böbrek tümörleri olarak tanımlanır ve TNM evrelemesinde T1a tümörleri olarak ifade edilir. Küçük böbrek kitlelerinin yönetiminde, aktif takipten radikal nefrektomiye kadar geniş bir seçenek yelpazesi bulunmaktadır. Bu seçeneklerden biri de ablasyon tedavileridir. Amerikan Üroloji Derneği (AUA) kılavuzlarına göre, T1a böbrek kitleleri için kısmi nefrektomi altın standart tedavi olarak kabul edilir, ancak ablasyon tedavileri de tedavi seçenekleri olarak sunulmaktadır. Ablasyon tedavileri, özellikle ciddi komorbiditeleri olan hastalarda veya cerrahiyi kabul etmeyen hastalarda iyi bir seçenektir.RFA, farklı frekanslarda kullanılan alternatif elektrik akımıyla ısı üretmeye dayanır ve sonuç olarak, maruz kalan alanda hücre ölümü meydana gelir. Bu alternatif elektrik akımı, hedef dokunun merkezine yerleştirilen bir prob aracılığıyla dokuya iletilir ve bu sistemler genellikle monopolardır. RFA ile indüklenen hücresel hasar, daha yüksek sıcaklıkta daha az süre gerektiren bir zaman-sıcaklık eğrisine dayanır. Bir çalışmada, 45 ° C'de 60 dakika, 55 ° C'de 5 dakika ve 70 ° C'de 1 dakika sonra hücresel hasarın geliştiği gösterilmiştir. 60 ° C'nin üzerine çıktığında, hücre intrasellüler tamponlama yeteneğini kaybeder, bu da artan intrasellüler kalsiyum seviyelerine yol açar ve hücresel ölüme neden olur. Asidoz ve koagülasyon nekrozu, lokal inflamasyon arttıkça gelişir. Hücresel hasar, sıcaklığa göre farklı aşamalarda meydana gelir. Saniyeler veya dakikalar boyunca 50-80 ° C'ye maruz kalındığında, protein denatürasyonu nedeniyle koagülasyon nekrozu ve hücresel hasar meydana gelir. 1000 C'nin üzerindeki sıcaklıklarda dehidrasyon, vakuolizasyon ve doku ablasyonu meydana gelir. Son olarak, 150-3000 C'ye ulaşıldığında karbonizasyon ve erime gözlenir. Literatürde bu konuda bir fikir birliği olmamasına rağmen, geri dönüşümsüz hücresel hasar ve nekroz oluşumu için en az 600 C'ye ulaşılması gerektiği belirtilmektedir. Başka bir yayında ise en az 700 C'ye ulaşılması gerektiği bildirilmiştir. İki döngülü aktif ablasyon fazı ve arada kısa bir soğutma fazıyla daha iyi ve etkili bir hücresel ölümün elde edilebileceği bildirilmiştir.(AI)

Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.

Atıf Sayısı :