Bu makalede, CD20 molekülünün B hücrelerindeki rolü ve yeni nesil anti-CD20 antikorlarının kronik lenfositik lösemi (KLL) tedavisindeki etkisi incelenmektedir. CD20 molekülü, hem normal B hücrelerinde hem de KLL hastalarının çoğunda bulunan bir hücre yüzeyi aktive-glikosile fosfoproteinidir. CD20'nin işlevi tam olarak anlaşılmamış olsa da, B hücresinin büyümesi, farklılaşması ve kalsiyum iletiminde rol oynadığı bilinmektedir. Anti-CD20 monoklonal antikorlar, KLL tedavisinde devrim niteliğinde bir etki yapmış ve rituksimab gibi ilk kez kullanılan antikorlar, tedavi almamış KLL hastalarında belirgin bir sağkalım avantajı sağlamıştır. CD20-pozitif hücreleri hedef alan monoklonal antikorlar, antikor bağımlı hücresel sitotoksisite, antikor bağımlı hücresel fagositoz, kompleman bağımlı sitotoksisite ve programlı hücre ölümü gibi farklı mekanizmalardan yararlanarak malign B hücrelerini yok ederler. Tip I anti-CD20 antikorlar, kompleman aktivasyonunu aktive ederek etki ederken, tip II antikorlar CD20 dağılımını değiştirme eğiliminde değildir ve daha zayıf bir kompleman bağımlı sitotoksisiteye sahiptir. Rituximab, ofatumumab ve obinutuzumab gibi anti-CD20 antikorları mevcuttur ve ocaratuzumab, veltuzumab ve ublituximab gibi diğer antikorlar üzerinde klinik araştırmalar devam etmektedir. Anti-CD20 antikorların KLL tedavisinde kemoterapi rejimleriyle birlikte kullanılması, yanıt oranlarını ve ilerlemesiz sağkalımı belirgin şekilde artırmaktadır.(AI)