Diyabetik maküler ödem (DMÖ), diyabet hastalarında görülen bir göz hastalığıdır ve görme kaybının ana nedenidir. Makülada kan-retina bariyerinin yıkılması sonucu plazma ve lipid sızıntısı meydana gelir. DMÖ, maküler iskemi ile birlikte olan ve genellikle kötü bir prognoza sahip olan bir durumdur. Yapılan çalışmalarda, tip 1 diyabet hastalarında DMÖ insidansının %29 olduğu bildirilmiştir. Tip 1 diyabetiklerin %27'sinde ise diyabet başlangıcından sonraki 9 yıl içinde DMÖ geliştiği gözlenmiştir. Tip 2 diyabet hastalarında ise maküler ödem insidansı insüline ihtiyaç duyanlarda %25.4 ve insüline ihtiyaç duymayanlarda %13.9 olarak kaydedilmiştir. Proliferatif diyabetik retinopati (PDR), tip 1 diyabet hastalarının %50'sinde ve tip 2 diyabet hastalarının %10'unda görülmüştür. DMÖ'nün klinik belirtileri arasında metamorfopsi ve görme kaybı bulunur. Klinik değerlendirmede maküler stereoskopik biyomikroskopi veya stereoskopik fundus görüntüsü önemlidir. Klinik olarak anlamlı maküler ödem (KAMO), retinal kalınlaşma veya eksüda ile birlikte santral maküladan 500 μm mesafe içinde veya santralden 1 disk çapı genişliğinde bir alanda retinal kalınlaşma olarak tanımlanmıştır. DMÖ teşhisinde klinik değerlendirme hala altın standarttır, ancak Optik Koherens Tomografi (OKT) kantitatif ölçüm ve haritalama için kullanılan bir yöntem haline gelmiştir. Anti-vasküler endotelyal büyüme faktörü (Anti-VEGF) ajanlarıyla tedavi ve tedavi sonuçlarının değerlendirilmesinde santral ortalama subfoveal kalınlığın seri OKT ölçümleri önemli bir yöntem olarak kabul edilmektedir.(AI)