Bu makalede, geriatride onkolojik rehabilitasyonun fizyoterapi ile olan ilişkisi ve önemi ele alınmaktadır. Onkolojik rehabilitasyon, fiziksel, sosyal ve mesleki fonksiyonların kazandırılmasını amaçlayan bir süreçtir. Ancak, yaşlılarda bu rehabilitasyonun tam olarak uygulanmadığı belirtilmektedir. Bu durumun temel nedenleri, hasta sorunlarının yeterince tanımlanmaması ve rehabilitasyon kavramına aşina olmayan hekimler tarafından uygun sevk edilmemesidir. Yaşlı nüfusun artmasıyla birlikte kanser insidansında da artış beklenmektedir. Bu nedenle, geriatrik onkoloji hastaları daha fazla kırılganlık ve günlük aktivitede bozulma riski taşımaktadır. Onkolojik rehabilitasyonda hasta ve ailesi tedavinin merkezinde yer alırken, rehabilitasyon ekibi de hekim, fizyoterapist, iş uğraşı terapisti, konuşma terapisti, diyetisyen, psikolog, meslek danışmanı ve sosyal hizmetler uzmanından oluşmaktadır. Kanser hastalarının fonksiyonel durumunun değerlendirilmesi için çeşitli ölçekler kullanılmaktadır. Onkolojik rehabilitasyon dört evrede gerçekleştirilir: koruyucu evre, restoratif evre, destekleyici evre ve palyatif evre. Rehabilitasyon sürecine başlamadan önce, hangi hastaların rehabilitasyondan fayda göreceğinin belirlenmesi önemlidir. Bu belirleme için yaşlı yetişkinin işlevsel durumunun değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu değerlendirme, günlük yaşam aktiviteleri, günlük yaşamın araçsal aktiviteleri ve yürüyüş ölçüsü gibi faktörleri içermektedir. Bu makale, geriatride onkolojik rehabilitasyonun fizyoterapi ile olan ilişkisini ve önemini vurgulamaktadır.(AI)