Ayak bileği kırıkları, ciddi ağrı ve yaşamsal aktivitelerde kısıtlılığa neden olan bir durumdur. Bu kırıklar genellikle genç yaşta yüksek enerjili yaralanmalar sonucu ortaya çıkar, ancak ileri yaşlarda düşük enerjili yaralanmalarla da görülebilir. Özellikle ileri yaş kadın hastalarda bimalleoler ve trimalleoler kırıklar sık görülür. İleri yaş aktif nüfusun artmasıyla birlikte malleol kırık insidansının da arttığı görülmüştür. Malleol kırıkları alt ekstremite kırıklarının yaklaşık %9'unu oluşturur ve hastaneye yatış gerektiren kırıklar arasında ikinci sıklıkta görülür. Ayak bileği malleol kırık insidansı farklı araştırmalarda 100000'de 71-183 hasta/yıl olarak bildirilmiştir. İleri yaş kadın hastalarda çoklu malleol kırıkları daha sık görülür ve bu hastalarda aşırı kilo, nörolojik hastalıklar, sigara ve çoklu ilaç kullanımı gibi risk faktörleri bulunur. Ayak bileği malleol kırıklarının gelişiminde osteoporoz risk faktörleri önemli değildir. Ayak bileği artrozlarının %39'u malleol kırığı sonucu ortaya çıkar. Ayak bileği anatomisi ve biyomekaniği, tibia plafonu, medial malleol, fibula ve talus kubbesi gibi kemiklerin bir araya gelerek oluşturduğu bir yapıdır. Ayak bileği yüklenme esnasında yük dağılımı sağlar ve fibula yükün 1/6'sını taşır. Sindesmoz, fibula ve tibia arasında stabilite sağlar ve anterior inferior tibiofibular ligament, posterior inferior tibiofibular ligament, interrosseos ligament ve inferior transvers ligament tarafından desteklenir. Ayak bileği dorsifleksiyonunda fibula dış rotasyona döner ve en stabil fazı oluşurken, plantar fleksiyonda talusun pozisyonu değişir ve dış rotasyon ve inversiyona izin verir. Talus ve tibia plafonu arasındaki uyum önemlidir ve talusun lateral kayması yüklenme alanını azaltarak eklemde artroza neden olabilir.(AI)