Bu makalede, kuru iğneleme ve akupunktur tedavilerinin insan anatomisi ile ilişkisi değerlendirilmektedir. Kuru iğneleme, fizyoterapide kullanılan etkili bir tedavi yöntemidir. Bu yöntem, vücudun belirli bölgelerinde kan dolaşımı ve sinirsel uyarının yetersiz olduğu durumlarda kullanılır. Kuru iğneleme ile problemli alanda akut travma oluşturularak dolaşımın artması sağlanır. Bu nedenle, kuru iğneleme özellikle yumuşak doku yaralanmalarında etkili bir tedavi yöntemidir. İğnelemenin yapılacağı noktanın iyi belirlenmesi ve derinliğinin ayarlanması, anatomik bilgi gerektirir. İyi bir anatomi bilgisine sahip olmak, kuru iğneleme ile tedavinin etkinliğini artırarak fizyoterapiden alınan faydayı en üst düzeye çıkarır. Kuru iğneleme, akupunktur iğnesi veya normal iğne kullanılarak tetik noktalara uygulanan bir yöntemdir. Bu tedavi nörofizyolojik, mekanik ve kimyasal mekanizmalarla etki gösterir. Akupunktur ve kuru iğneleme, Çinli hekimler tarafından 7. yüzyılda keşfedilmiştir. Avrupa'ya ise 17. yüzyılda gelmiş ve 19. yüzyılda akupunktur tedavisi ile ilgili kitaplar yayınlanmıştır. Karel Lewit'in 1979'da kuru iğneleme yönteminin etkili olduğunu bildirmesi, bu tedavinin popülerliğini artırmıştır.(AI)