Parkinson hastalığı, kronik ve ilerleyici bir nörolojik hastalıktır ve genellikle 60 yaşın üzerindeki insanları etkiler. Tremor, rijidite, bradikinezi ve postural instabilite gibi hareket bozukluklarıyla karakterizedir. Hastalığın seyri bireyler arasında farklılık gösterebilir, ancak genellikle erken tanı alan bireyler daha uzun yaşamaktadır. Parkinson hastalığının temel patolojik bulguları, dopaminerjik nöronlarda azalma ve Lewy cisimcikleridir. Hastalığın erken döneminde dopamin eksikliği temel bir nörokimyasal anormalliktir. Hastalık ilerledikçe, dopamin dışı beyin bölgeleri etkilenir ve non-motor semptomlar ve levodopaya yanıtsız motor semptomlar belirginleşir. Parkinson hastalığını tamamen ortadan kaldıran bir tedavi henüz bulunmamaktadır, ancak hastaların şikayetlerini azaltabilecek ve yaşam kalitelerini artırabilecek tedavi seçenekleri mevcuttur. Levodopa preparatları, mevcut tedavi seçenekleri arasında en etkilidir. Ancak levodopa tedavisine bağlı olarak motor dalgalanmalar ve diskineziler gibi önemli komplikasyonlar gelişebilir. Bu komplikasyonlarla başa çıkmak için çeşitli stratejiler geliştirilmiştir. Parkinson hastalığı tedavisinde hastayı mümkün olduğunca uzun süre işlevsel tutma, hastaları aktif ve hareketli olmaya teşvik etme ve bireysel tedavi yaklaşımı gibi prensipler göz önünde bulundurulmalıdır.(AI)