COVID-19, Orta Doğu Solunum Sendromu (MERS) ve Ağır Akut Solunum Sendromu (SARS) gibi solunum problemlerine neden olan koronavirüs ailesinin bir parçasıdır. COVID-19 pnömonisinin etkisi ve iyileşme süreci hakkında hala belirsizlikler bulunmaktadır. Bu bölümde COVID-19'un akciğer parankimine etkisi, interstisyel akciğer hastalıkları (İAH) ile ayırıcı tanısı ve İAH yönetimi konularına değinilecektir.COVID-19'un patojenik koronavirüsler gibi erken replikasyonu, proinflamatuar sitokinlerin ve kemokinlerin üretimini artırır. Bu virüs, interferon tepkilerini engelleyerek yüksek seviyelere ulaşır ve inflamatuar yanıta etki ederek T hücrelerini apoptoza duyarlı hale getirir. COVID-19 enfeksiyonu sonrasında akciğerlerde monosit ve makrofaj infiltrasyonu gözlenmiştir ve mortalite ile ilişkilendirilmiştir.Artan pro-enflamatuar sitokin yanıtı, hava yolu ve alveoler epitel hücre apoptozuna neden olur ve alveoler epitel hücre bariyeri ile mikrovasküler bariyerin bozulmasına yol açar. Bu durum vasküler kaçaklık, ödem ve hipoksiye neden olur. Ayrıca, viral yük artışı Th2 yönüne kayarak pulmoner fibrozis gelişimine katkıda bulunur.COVID-19 tedavisi sırasında pulmoner fibrozis gelişimini önlemek için sitokin inhibitör ilaçlar gibi tedaviler kullanılmaktadır. Solunum fonksiyon testleri yapılırken aerosol oluşumu ve ortak yüzeylerin kullanılması riski bulunduğundan, COVID-19 şüphesi veya tanısı bulunan hastalara solunum fonksiyon testleri yapılmaması önerilmektedir.COVID-19 nedeniyle hayatını kaybeden hastaların otopsi bulguları, alveolar yapıda hasarlar, hialin membran oluşumu, makrofaj ve monosit infiltrasyonu, CD4-pozitif T hücrelerinin sızması ve alveoler epitelyumun çoğalması gibi benzerlikler göstermektedir.Sonuç olarak, COVID-19'un akciğer parankimine etkisi ve iyileşme süreci hala tam olarak anlaşılamamıştır. Bu nedenle, COVID-19 sonrası pulmoner fibrozis gibi komplikasyonların önlenmesi için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.(AI)