Thalidomide, bir deri hastalığı tedavisinde kullanılan bir ilaçtır. İlk olarak 1954 yılında CIBA ilaç şirketi tarafından sentezlenmiş ve 1956 yılında Contergan adı altında reçetesiz bir sedatif, antiemetik ve sakinleştirici olarak piyasaya sürülmüştür. İlk başlarda hamile kadınlar için bir sedatif ve antiemetik olarak kullanılan Thalidomide, hamilelikte kullanımının bebeklerde ekstremite kusurlarına neden olduğu tragik raporlarla ilişkilendirilmeye başlanmıştır. 1960'larda yapılan bir çalışmada, deforme çocukları olan annelerin yüzde 50'sinin hamileliklerinin ilk üç ayında Thalidomide kullandığı ve dünya genelinde yaklaşık 12.000 çocuğun Thalidomide'nin neden olduğu ekstremite kusurlarına sahip olduğu bildirilmiştir. Bu nedenle ilaç 1962 yılında dünya genelinde tamamen geri çekilmiş ve kullanımı yasaklanmıştır. Ancak daha sonra Thalidomide, eritema nodosum leprosum (ENL) tedavisinde tekrar kullanılmaya başlanmıştır. Thalidomide'nin etki mekanizması tam olarak açıklığa kavuşturulmamış olsa da, anti-enflamatuar ve antipruritik etkileri olduğu bilinmektedir. Thalidomide'nin enflamasyonu azaltıcı etkisi, uyarılmış monositler tarafından üretilen tümör nekroz faktörü (TNF)-α'nın inhibisyonu ile ilişkilendirilmiştir. Ayrıca Thalidomide'nin interferon üretimini azalttığı, polimorfonükleer lökosit (PMN) kemotaksisini azalttığı, monosit fagositozunu azalttığı ve CD4/CD8 hücre oranını düşürdüğü gözlemlenmiştir. Thalidomide'nin anti-enflamatuar etkisi ilk olarak 1980 yılında Faure ve arkadaşları tarafından gösterilmiştir. Thalidomide'nin IL-4 (Th2) üretimini artırdığı ve IFN-γ (Th1) üretimini inhibe ettiği de diğer çalışmalarda bulunmuştur.(AI)