Dapsone, dermatolojide kullanılan bir tedavi yöntemidir. Bu tedavi yönteminin kökeni, 1900'lerin başında kömür katranından elde edilen sülfonamidlerden gelmektedir. Almanya'da 1908 yılında sentezlenen bu sülfon, 1932 yılında Alman Gerhardt Domagk tarafından sülfonların antibakteriyel etkisini keşfetmesiyle tıbbi olarak kullanılmaya başlanmıştır. Dapsone, İngiliz Robert Greenhill Cochrane tarafından İkinci Dünya Savaşı'nın sonunda Hindistan'da lepra tedavisi için kullanılmaya başlanmıştır. Daha sonra, dapsone'un sıtma ve AIDS hastalarında Pneumocystis jirovecii pnömonisi tedavisinde etkili olduğu tespit edilmiştir. Dapsone, antimikrobiyal/antiprotozoal etkilerinin yanı sıra non-steroid anti-enflamatuar ilaçlar gibi anti-enflamatuar özelliklere de sahiptir. Bu özellikleri, kronik enflamatuar hastalıkların tedavisinde kullanılmaktadır. Dapsone'un kimyasal yapısı, bir sülfür atomunun iki karbon atomuna bağlandığı bir sülfon molekülünü içermektedir. Dapsone'un farmakolojik etkileri arasında para-aminobenzoik asidin rekabetçi inhibisyonu, lökotrien B4 sentezinin düzenlenmesi ve nötrofil ve lenfosit fonksiyonlarının baskılanması yer almaktadır. Dapsone'un birçok yan etkisi olsa da, ilacın farmakolojisi, etki mekanizmaları ve olası yan etkileri hakkında tam bir anlayış, klinisyenin dapsone'u en iyi şekilde kullanmasını sağlayacaktır.(AI)