Bu bölümde, deri hastalıklarının tedavisinde önemli bir rol oynayan antibiyotiklerin tarihçesi ve kullanımı hakkında bilgi verilmektedir. Antibiyotikler, deri hastalıklarının tedavisinde uzun bir süredir kullanılan etkili tedavi yöntemleridir. İlk olarak John Parkinson tarafından enfeksiyon tedavisinde küf kullanımı önerilmiş ve 20. yüzyılın başında antibiyotiklerin tıpta kullanımı yaygınlaşmıştır. Alexander Fleming'in penisilini keşfi, tıp tarihinde önemli bir buluş olarak kabul edilmiş ve zamanla birçok topikal ve sistemik antibiyotik üretilmiştir.Deri hastalıklarında topikal antibiyotikler sıkça kullanılmaktadır ve birçok endikasyonu vardır. Bakteriyel enfeksiyonların yanı sıra yara ve yanık tedavisi, akne, rozase, hidradenitis supurativa gibi inflamatuvar hastalıklar, girişimsel tedavilerden sonra ve egzemalarda sekonder enfeksiyon tedavisi için kullanılabilir. Ancak bazı durumlarda gereksiz kullanım veya uzun süreli kullanım nedeniyle antibiyotiklere karşı bakteriyel direnç gelişebilir. Bu durum, hem konaktaki bakteriyel kolonizasyonda direnç gelişimine yol açar hem de hastalıkların tedavisinde dirence neden olur.Bu kılavuzda, deri hastalıklarında topikal antibiyotiklerin kullanımıyla ilgili prensipler literatür eşliğinde sunulmaktadır. Dermatologlar olarak amacımız, uygun endikasyonlarda ilaçların doğru ve yeterli süre kullanılmasının yanı sıra gereksiz kullanımları da önleyerek akılcı yaklaşımlarla antibiyotik direncinin önüne geçmektir.Bu metinde, deri hastalıklarında topikal antibiyotik kullanımı hakkında bilgi verilmekte ve akademik bir özet sunulmaktadır.(AI)