Bu makalede, çürüklerin diş yapısında meydana getirdiği demineralizasyon ve direnç kaybı sonucu oluşan ağız hastalığı olan çürüğün tünel kavite hazırlığı ve restorasyonlarının başarısı üzerine detaylı bir inceleme yapılmıştır. Proksimal çürüklerin tespit edilmesi zor olduğundan, tanısal amaçlı olarak radyografiler ve floresans yöntemleri kullanılmaktadır. Geleneksel restorasyonlar, çürük lezyonuna erişim sağlamak için sağlam marjinal sırtların uzaklaştırılmasını gerektirirken, minimal invaziv kavite preparasyon tasarımları olan tünel ve daire şeklinde preparasyonlar, dişlerin bütünlüğünü ve direncini artırabilmektedir. Tünel kavite preparasyonu, marjinal sırtı koruyarak dişin bütünlüğünü ve mukavemetini arttırmaktadır. Ancak marjinal sırtların uzaklaştırılması, dişlerin kırılmasına yol açabilmektedir. Tünel preparasyonları konservatif bir yaklaşım olup özellikle yaşlı hastalarda etkin bir şekilde kullanılabilmektedir. Restore edilmiş dişlerin kırılmaya karşı direnci, sağlam dişlerle benzerdir. Bu nedenle, tünel kavite hazırlığı ve restorasyonları, çürüğün etkilerini minimize etmek ve dişlerin sağlıklı ve işlevsel kalmasını sağlamak için önemli bir seçenek olabilir.(AI)