Günümüzde implant tedavisi, kaybedilmiş dişlerin ve destek dokuların tekrar kazandırılarak hastaların estetik ve fonksiyonel gereksinimlerini karşılamak amacıyla sıklıkla kullanılmaktadır. Bu tedavi yöntemi, tek diş eksikliğinden tam dişsizliğe kadar farklı endikasyonların protetik tedavisinde başarılı bir şekilde uygulanmaktadır. Ancak, implant tedavisinde cerrahi sonrası protetik tedavinin ne zaman uygulanacağı konusu tartışmalıdır. Branemark tarafından önerilen konvansiyonel yükleme protokolü, implantın açığa çıkarılması ve abutmentların yerleştirilmesi için ikinci bir cerrahi aşama gerektirmektedir. Ancak, bu protokoldeki uzun bekleme süresi hastaya estetik ve fonksiyonel sıkıntılar yaşatabilmektedir. Bu nedenle, zaman içinde yapılan çalışmalarla birlikte implantüstü protezlerin yükleme protokolleri de değişmiştir. İmmediat ve erken yükleme gibi uygulamalar, kısmen veya tamamen dişsiz hastaların tedavi süresini kısaltarak protetik rehabilitasyonlarını hızlandırmaktadır. Günümüzde kabul edilen sınıflamaya göre implant yüklemesi, hemen yükleme, erken yükleme ve konvansiyonel yükleme olmak üzere üç sınıfa ayrılmaktadır. İmmediat yükleme protokolü, implantların cerrahi işlemi takiben 1 hafta içerisinde fonksiyonel olacak şekilde yüklenmesini ifade etmektedir. Erken yükleme protokolü ise cerrahiden sonraki 1. hafta ile 2 aylık dönemlerdeki yüklenmeyi temel almaktadır. Konvansiyonel yükleme ise cerrahiyi takiben minimum 2 ay sonra implantların yüklenmesini ifade etmektedir. İmmediat implant yükleme protokolüne karar verilirken dikkat edilmesi gereken parametreler bulunmaktadır.(AI)