Bu makalede, üst çene genişletme yöntemleri ve posterior çapraz kapanışların incelenmesi amaçlanmaktadır. Günümüzde estetik anlayışta, ağzın arka bölgelerinde görülen karanlık koridorlar estetik kayıplar olarak algılanmaktadır. Bu kayıplar, üst çenenin iskeletsel kaidesi, arka bölge dişlerinin aksları ve alveoler kemikle ilişkilendirilebilir. Üst çenenin boyut anomalileri ve dişlerin transversal yöndeki konum problemleri, ortodontik tedavi ile düzeltilmesi önerilmektedir. En sık karşılaşılan transversal malokluzyonlar üst çene darlıkları ve posterior çapraz kapanışlardır. Posterior çapraz kapanışın etyolojisi genetik, çevresel ve multifaktöryel etkenlerle ilişkilendirilmektedir. Tedavi yöntemi olarak üst çenenin genişletilmesi en sık kullanılan yöntemdir ve median palatal suturun açılması ile karakterizedir. Hızlı üst çene genişletmesi ise üst çeneye aşırı bir kuvvet uygulanarak median palatal suturun yırtılması ve üst çenenin transversal yönde genişletilmesi işlemidir. Posterior çapraz kapanış, maksiller ve mandibuler posterior dişlerin bukkal tüberküllerinin farklı noktalarda oklüzyona gelmesi durumu olarak tanımlanabilir. Bu durum dentoalveoler veya iskeletsel kaynaklı olabilir. İskeletsel posterior çapraz kapanışlarda kraniyofasiyal yapılar arasında uyumsuzluk görülür. Bu makalede, üst çene genişletme yöntemleri ve posterior çapraz kapanışların etyolojisi ve tedavi yöntemleri hakkında bilgi verilmektedir.(AI)