Periodontitis, bakteriyel enfeksiyon sonucu ortaya çıkan ve diş eti dokusunun enfeksiyona verdiği tepkiyle ilerleyen bir hastalıktır. Bu hastalık, destek dokulardaki kemik kaybına bağlı olarak diş kaybına yol açabilir. Ayrıca periodontitisin, kardiyovasküler hastalıklar ve diyabet gibi çeşitli metabolik rahatsızlıklarla ilişkili olduğu belirtilmektedir. Son yıllarda, reaktif oksijen türlerinin (ROT) birçok enflamatuvar hastalığın ilerlemesinde önemli bir rol oynadığı üzerinde durulmaktadır. ROT, hücreler tarafından üretilir ve normal hücresel aktiviteler için gereklidir. Ancak ROT'un antioksidan aktivitesi tarafından dengelenmesi ve dokular üzerindeki zararlı etkilerinin engellenmesi gerekmektedir. ROT üretimi arttığında veya antioksidan aktivitesi azaldığında oksidatif stres ortaya çıkar ve periodontal dokularda yıkım meydana gelir. Bu nedenle, periodontal harabiyeti önlemek amacıyla çeşitli antioksidanlar kullanılmaktadır. Antioksidanlar, dişeti ve periodontal iyileşme sürecinde fibroblast göçünü ve çoğalmasını düzenleyerek fonksiyonel mekanizmalarda rol oynarlar. Antioksidanlar, sitokinlerin, kemokinlerin ve proenflamatuar proteinlerin üretimini azaltarak dokuların yıkımını engeller, ROT'u nötralize ederek fibroblastları korur ve yara iyileşme sürecini destekler. Antioksidanlar, enzimatik ve non-enzimatik olmak üzere iki kategori altında incelenir. Enzimatik antioksidanlar doğrudan ROT nötralizasyonundan sorumludurken, non-enzimatik antioksidanlar ROT'u nötralize eden ikincil mekanizmalardır. Bu antioksidanlar genellikle dışarıdan alınır ve süperoksit dismutaz, katalaz, glutatyon peroksidaz, glutatyon redüktaz ve DNA onarım enzimleri gibi enzimatik antioksidanları, albümin gibi metal iyon ayırıcıları içeren koruyucu antioksidanları içerir.(AI)