Bu metinde, postpartum dönemde anne ve baba arasındaki bağlanma ilişkisi üzerinde durulmaktadır. Bağlanma, ebeveynlerin bebeğe karşı gösterdiği davranışlar ve duygusal bağlanma olarak tanımlanmaktadır. Bağlanma, bebeğin annesine veya onu rahatlatan bir kişiye bağlanarak ebeveynin yakınlığını ve erişilebilirliğini korumayı amaçlamaktadır. Bu bağlanma, sosyoekonomik durum, aile öyküsü, sosyal destek sistemleri, kültürel faktörler ve doğum deneyimi gibi birçok faktörden etkilenmektedir. Bağlanma ilişkisi, çocuğun yaşamı boyunca olumlu sosyal ve duygusal uyumunu kolaylaştırmada önemli bir rol oynamaktadır. Bağlanma stilleri olarak güvenli, güvensiz/dirençli, güvensiz/kaçınan ve deorganize bağlanma şekilleri tanımlanmaktadır. Güvenli bağlanma, çocuğun duygusal sağlığının gelişimi için önemli bir faktördür ve çocuğa başkalarının onun için orada olacağına dair güven verir. Güvensiz/dirençli bağlanma, aşırı üzüntü ve stres yaşayan bebeklerde görülürken, güvensiz/kaçınan bağlanma ise sessiz ve sakin bir tutum sergileyen bebeklerde gözlemlenir. Güvensiz deorganize bağlanma ise güvensiz/dirençli ve güvensiz/kaçınan bağlanma stillerinin bir bileşimi olarak ortaya çıkar. Bu çalışma, postpartum dönemde anne ve baba arasındaki bağlanma ilişkisinin önemini vurgulamaktadır.(AI)