Kalp ve akciğerler, birbirleriyle sürekli etkileşim halindedirler. Bu etkileşim, toraks içindeki komşulukları ve dokuların oksijenlenmesinden sorumlu olmaları nedeniyle önemlidir. Herhangi birinin işlev bozukluğunda, doku hipoksisine ve organ disfonksiyonuna yol açabilir. Mekanik ventilasyon gibi tedavilerle bu bozukluklar telafi edilmeye çalışılsa da, pozitif basınç uygulamasıyla akciğer volümünde ve intratorasik basınçta meydana gelen değişiklikler, kardiyovasküler sistem üzerinde etkileşimlere neden olabilir. Akciğerler, otonom sinir sisteminden zengin bir organdır. Otonomik sistem, kardiyovasküler fonksiyon üzerinde ani değişikliklere neden olabilir. Örneğin, normal tidal volümde akciğer ventilasyonu vagal tonusu inhibe eder ve kalp hızında artışa neden olur. Tidal volümün üzerindeki ventilasyonda ise sempatik inhibisyon ve vagal tonusta artış meydana gelir. Pozitif basınçlı ventilasyonun neden olduğu hiperinflasyon, sağ atrial gerilimde azalmaya, plazma renin ve norepinefrin düzeyinde artışa ve atrial natriüretik peptid düzeyinde azalmaya neden olabilir. Pulmoner vasküler direnç ise intratorasik basınçtaki değişikliklere bağlı olarak değişmez. Sağ ventrikül artyükü, sistol sırasında maksimum duvar direnci oluşturur ve transmural pulmoner arter basınca eşittir. Bu etkileşimlerin anlaşılması, kalp ve akciğer hastalıklarının tedavisinde önemlidir.(AI)