Bu çalışmada, Türkiye'deki boşanma oranlarının artması ve boşanmanın eşler ve çocuklar üzerindeki sosyal ve psikolojik etkileri ele alınmaktadır. Boşanma sürecinde, ebeveynler arasında yaşanan sorunlar doğru analiz edilmediğinde birçok problem ortaya çıkmaktadır. Bu problemlerden biri de Ebeveyn Yabancılaştırma Sendromu'dur. Bu sendromda, boşanma davalarından sonra bir ebeveyn diğer ebeveyne karşı çocuğu kışkırtmaya, yabancılaştırmaya ve kullanmaya başlar. Bu durum çocukları duygusal tacize maruz bırakır ve çocuklarda depresyon, travma sonrası stres bozukluğu ve diğer ruhsal rahatsızlıklara neden olabilir. Ayrıca, bu durum bazen diğer ebeveyn aleyhine yanlış raporlamalara ve cinsel istismar davalarına dönüşebilmektedir. Bu çalışmada, EYS ile ilgili farkındalığın yetersiz olduğu ve yanlış tanı ve raporlar sonucunda diğer ebeveynin mağduriyetine neden olunduğu vurgulanmaktadır. Bu durumun ana nedenlerinden biri, çocuğu muayeneye getiren ebeveynin hedefteki ebeveyni suçlu gibi göstermesidir. EYS davranışları ilk olarak 1949 yılında tanımlanmış ve daha sonra çeşitli ruh sağlığı uzmanları tarafından gözlemlenmiştir. Bu çalışma, boşanma sürecinde EYS'nin etkilerini ve bu konuda farkındalığın artırılması gerekliliğini vurgulamaktadır.(AI)
Atıf Sayısı :
