Diyabet, dünya genelinde ve ülkemizde sık görülen bir hastalıktır. Bu nedenle antidiyabetik ilaçların kullanımı da yaygınlaşmıştır. Diyabet tedavisinde kullanılan ilaçlar hipoglisemik ilaçlar ve antihiperglisemik ilaçlar olmak üzere iki ana grupta toplanır. Hipoglisemik ilaçlar, insülin, sülfonilüre ve meglitinid gibi ilaçları içerirken, antihiperglisemik ilaçlar ise biguanid, α-glukozidaz inhibitörü ve glitazon gibi ilaçları içerir. Bu ilaçlar tek başlarına kullanılabileceği gibi, hastanın durumuna göre birden fazla ilaç kombinasyonu da tercih edilebilir. Diyabet hastalarında hipoglisemi semptomları sıkça görülür ve bu durum acil servislerde karşılaşılan vakalardan biridir. Hipoglisemiye neden olan faktörler arasında yüksek insülin dozu, yetersiz beslenme, ilaç etkileşimi ve uzamış ilaç etkileri bulunur. Ayrıca, intihar amaçlı yüksek dozda alınan insülinler ve oral antidiyabetikler de benzer semptomlara neden olabilir. İnsülin, plazma glukoz seviyesini düzenleyen bir hormondur ve pankreas beta hücreleri tarafından salgılanır. İnsülinler, etki sürelerine göre hızlı, kısa, orta ve uzun etkililer olarak sınıflandırılır. Diyabet tedavisinde insülin, subkutan, intramusküler veya intravenöz olarak uygulanabilir. İnsülin, glukoz, aminoasitler ve yağ asitlerinin periferik dokular tarafından alınmasını, kullanılmasını veya depolanmasını uyarır. İnsülin salınımı, kan glukoz konsantrasyonu tarafından düzenlenir.(AI)